မိသားစုလက္စံုထမင္းဝိုင္းမွာ ငါ.......မပါဘူး။
ညေနခင္း မိသားစုေတြ စေနာက္ရင္း တီဗီြထုိင္ၾကည့္ခ်ိန္မွာလည္း ငါ........မပါဘူး။
လူစံုတက္စံု ေဆြးေႏြးရင္း တိုင္ပင္ၾကတဲ့ စကားဝုိင္းမွာလည္း ငါ...........မပါဘူး။
မိသားစုရဲ့ တစ္ႏိုင္စီးပြားကို စုစုစည္းစည္း လုပ္ေနၾကခ်ိန္မွာလည္း ငါ...........မပါဘူး။
ရပ္ကြက္ထဲက သာေရးနာေရး အမႈကိစၥေတြအတြက္ ရပ္ကြက္လူငယ္ေလးေတြ စုစည္း လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ေနရာမွာလည္း ငါ................မပါဘူး။
ငါ..... ငါ..... ငါ.... ငါဘယ္ေတြေရာက္ေနတာလဲ?
ငါ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ..... င့ါကုိယ္ငါ ပိတ္ကားေတြေနာက္မွာ ရွာေဖြေနရင္းးး
တစ္ေယာက္တည္း ဆာေလာင္မႈအတြက္ မုန္႔ဝယ္ထြက္ခ်ိန္ ေဘးကေန ပိုက္ဆံလိုက္ရွင္းေပးမယ့္ အဘြားလည္း ရွိမေနဘူး။
တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ အားငယ္လို႔ ဆံုးရံႈးနာက်င္ေနခ်ိန္ အားေပးႏွစ္သိမ့္ေပးမဲ့ ေဖေဖလည္း အနားမွာမရွိဘူး။
ကိုယ့္ရဲ့ ေဝရာဝိစၥေတြအကုန္ လုပ္ေပး၊ စားခ်င္တာကို ခ်က္ေကြ်း၊ လုပ္ခ်င္တာေတြကို အားေပးတတ္တဲ့ ေမေမလည္း မရွိဘူး။
ဖ်ားနာေနခ်ိန္ ေဆးခန္းလိုက္ပို႔၊ ဂရုတစိုက္နဲ႔ မေသာက္ခ်င္တဲ့ေဆးေတြကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ လိုက္တိုက္မဲ့ အေဒၚလည္း မရွိဘူး။
ကိုယ္ေျပာသမွ်ကို စိတ္ဝင္တစား ျပံဳးျပံဳးေလးနားေထာင္ေပးမယ့္ ဦးေလးလည္း အနားမွာ မရွိဘူး။
လိုခ်င္တာကို မရရေအာင္ဝယ္ေပး၊ စားခ်င္တာေတြကို ဝယ္ေကြ်းမဲ့ ေဒၚေလးလည္း မရွိဘူး။
ကိုယ့္အေပၚအႏြံတာခံတတ္တဲ့ ညီမေလးလည္း ေပ်ာက္ေနတယ္။
သီခ်င္းေတြဆိုျပ ကျပျပီး၊ တစ္ခါတေလ စိတ္တိုေအာင္ လိုက္စတတ္တဲ့ ေမာင္ေလးလည္း မရွိဘူး။
အလိုမက်လို႔ စိတ္ေကာက္ စိတ္ဆိုးေနခ်ိန္ ေခ်ာ့ေမာ့ေပးမဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အနားမွာ မရွိဘူး။
ငါ့တစ္ေယာက္တည္း ဒဏ္ရာဗရပြနဲ႔ ေလွ်ာက္ရင္း ေလွ်ာက္ရင္း လဲလိုက္ ထလိုက္ နဲ႔။
တင္းထားလိုက္ရတဲ့အားေတြမ်ား တင္းဖန္မ်ားေတာ့ ျပတ္ခ်င္ခ်င္.......
အဲ့ခ်ိန္မွာပဲ..... ဆတ္ခနဲ........လန္႔နိုးေတာ့..........
ေအာ္.... ငါ အိပ္မက္ဆိုးေတြမက္ေနတာပါလား........ ဆိုတဲ့ အသိဥာဏ္ေတြ မွတ္ဥာဏ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့အခ်ိန္ထိ
အဲဒီအိပ္မက္ဆိုးကိုပဲ စိတ္နာနာနဲ႔ ဆက္မက္ေနရဆဲ........
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
Angel Shaper
31.5.2010 (Mon;)
10:35 Pm